ÖĞRENCİLERİME…

Yosun tutmuş gözlerimle bakarken gözlerinize

Kendimi görüyorum, beni, benliğimi, beynimi…

Sizinle birlikte büyüyorum her geçen yıl,

Ve siz oluyorum her defasında…

Yani siz benleşirken,

Ben sizleşiyorum…

 

Geçmez! Dediğim zaman,

Nasıl da akıp gidiyor sizinle.

Yıllar nasıl da küçülüyor, küçücük varlığınızla.

Ne ben ne de siz,

Farkına varamıyoruz olup bitenlerin.

Oysa her geçen gün, biraz daha ayrılıyoruz birbirimizden,

Ne acı…

 

Küçücük elleriniz tutarken elimi,

Her sözümü yazarken kaleminiz,

Ve dinlerken tatlı bakışlarınızla pür dikkat,

Ölüyorum,

Yeniden doğmak üzere…

 

Nasıl bir şeysiniz,

Yani anlatamadığım bir şey.

Hani vardır ya bir baba,

Evladına her baktığında övünür babalığından,

Hani kurar ya dünyasını onun üstüne,

Hani onundur ya her şeyi, onun içindir ya…

İşte öyle bir şey…

 

Canlarım, cananlarım;

Hayat denen zorlu sınavda

Varlığınız için var olmaktı ilk tercihim.

Kazandım…

              

                                   Süleyman SAVCI